Les vacances dans la douce

Cucuron

Wat is vakantie toch fijn... En helemaal in Frankrijk! Met name het mooie weer was heerlijk, twee weken zon en warmte en ontspanning, ik voel me een rijk (en gebruind) mens. De eerste week heb ik gekampeerd in Céreste, tegen de uitlopers van de Alpen in de Vaucluse, op een prachtige en rustige camping - 's nachts liepen de everzwijnen bijna tot aan onze tenten! Ik ben er in één keer naartoe gereden, mijn vrienden hadden al een mooi plekje voor hun klaptent uitgezocht en voor mij een plaats ernaast gereserveerd. Dat was erg fijn maar niet eens echt nodig; het was erg rustig en we hadden alle ruimte en een schitterend uitzicht.
 Wat was het gezellig en heerlijk en ontspannen! We hebben veel genikst in en uit de zon rondom de tent, we hebben een paar prachtige dorpjes bezocht - via de mooiste weggetjes uiteraard - en we zijn ons op de lokale marktjes te buiten gegaan aan lekkere kaasjes en lavendelolie en kastanjehoning.

Rousillon

In ons dorp zat een Glacier, Scaramouche, die op Tripadvisor tot de top drie was verkozen en dat hebben we natuurlijk even zelf getest - en het klopte! Lavendelijs, ijs met de smaak van rozemarijn, olijfolie en pijnboompitten, geitenyoghurt-ijs en ijs met thijm en honing, allemaal even bijzonder en lekker.

Apt is een drukke rommellige en gezellige stad, en op de grote foir in Forqualcier hebben Fem en ik lekker rondgekeken en koffie gedronken. We zijn een dag later terug gegaan om de stad zelf te bekijken en met z'n drieën lekker te eten bij de twee engeltjes - les Deux Anges, heerlijk buiten op het plein.
De week vloog voorbij, dus zaterdag-ochtend stonden we opeens een beetje vroeg alles weer af te breken en in te pakken en om 11 uur ben ik op weg gegaan naar Saint Cyprien Plage, vlak onder Perpignan aan de kust. Dat was wel even wennen, in m'n eentje, helemaal niet gezellig!
Het was druk op de tolwegen, ik was pas rond vier uur in het dorp. Sleutel ophalen, boodschapje doen, spullen uitpakken, uiteindelijk zat ik om 8 uur aan de salade met een glas lokale rose en was ik erg blij met m'n eigen terras.

Ook in Saint Cyprien was het lekker weer, iedere ochtend deed ik de luiken open en stroomde het zonlicht naar binnen. Het huisje lag vlak bij het dorp zodat ik op m'n vouwfietsje binnen vijf minuten bij de bakker en het strand was. Het dorp heeft een grote zeehaven waardoor er nog veel activiteit en gezelligheid van bootjesvolk was zelfs in de tweede week van september. In het volgende dorp was het al veel rustiger en was er zelfs al een ijszaak gesoten! Stel je voor!
Perpignan was vlakbij en gezellig, Collioure was nog gezelliger en het ritje naar Spanje op die ene wat bewolkte dag was een gaaf avontuur. Op de terugweg heb ik een prachtige route langs de kust gevolgd, ik had zo nog een week willen blijven, zoveel leuks en moois was er te zien. Ik heb lekkere Spaanse hapjes geproefd en me bijzonder onbeholpen gevoeld op een Spaans terras, toen ik opeens merkte dat een praatje aanknopen in het Spaans echt heel lastig is als je maar een beperkte woordenschat hebt!

Perpignan

Collioure

De week vloog natuurlijk ook hier voorbij dus de 12e heb ik m'n auto weer volgegooid en nadat ik om 9 uur de sleutels had ingeleverd ben ik richting huis vertrokken. Tegen mijn verwachting in was het toch een dieprode zaterdag waardoor ik rond vier uur pas net voorbij Lyon was.. En toen de zon verdween en de regen werkelijk naar beneden kletterde ben ik uitgebreid gaan koffie drinken en heb ik op internet een paar hotelletjes bekeken. Toen ik daarna weer vertrok was ik behoorlijk opgefrist en na nog wat korte opstoppingen was ik toch opeens in Luxemburg. Tja, en door de Ardennen gaat het ook lekker snel en ondanks dat mijn auto het er niet helemaal mee eens was (gelukkig kon ik doorrijden, ondanks de dwingende meldingen dat ik het inspuitsysteem direct moest controleren) was ik ook maar zo in Luik. En dan ga je écht niet meer in een vreemd bed slapen... Kortom, om 23:45 was ik thuis. Fijn!

De maandag erop begon het 'gewone' leven weer. Ik had een evaluatiegesprek bij de cliëntenraad van Groot Klimmendaal en ben bevorderd tot volwaardig lid van de cliëntenraad. Aansluitend vond de maandelijkse vergadering plaats. Een drukke dag.

Dinsdag begon het revalidatieprogramma Energiek. Na de kennismaking konden we direct aan de slag in het sportcentrum van Groot Klimmendaal. We sporten binnen een bepaalde hartslagzone en deze cardiotraining is erg inspannend. Ik moet nog steeds een dag bijkomen en mijn spieren en gewrichten protesteren hevig. In het tweede deel van de sessies komen zaken als voedingsleer, bewegingsleer, omgaan met vermoeidheid etc. aan de orde.
Het is lastig om mijn conditie te verbeteren, omdat mijn spieren uitvallen voordat mijn hartslag op het gewenste niveau is. Dat frustreert wel een beetje, ik probeer niet de hele tijd op de hartslagmeter te kijken maar gewoon lekker te sporten - en dat is heerlijk.

Doordat Energiek tot nu toe zo veel energie kost kom ik aan weinig andere dingen meer toe. En dan heb ik het nu de eerste plaats over die studie! Dat frustreert ook, ik heb de energie noch de focus om me er echt in te verdiepen. Af en toe zit ik boven op mijn studeerkamer maar ik word er tot nu toe alleen maar onrustig van. Ook daarom hoop ik dat ik me snel energieker voel (wat toch de bedoeling is van het programma!) zodat ik aan andere dingen toe kom.

Donoren zijn helden!

De dingen die 'moeten' gebeuren natuurlijk wel.Ik heb twee keer kijkers voor m'n huis gehad en heb meegedaan met de OpenHuizenDag - vijf kijkers! Ik heb nog geen bod binnen maar ik het is goed voor de moraal. Het brengt overigens ook de vraag met zich mee waar ik ga wonen als er wel een goed bod komt...

Aan verveling kom ik niet toe; ik heb zelf een huis bekeken, ben op bezoek geweest in Friesland, wandel op zondag door prachtig Oosterbeek om mijn derde sportmoment van de week te halen, zoek tijd om gezellige dingen te doen, probeer gezond te koken en denk nog steeds na over werk.
Toch is het te veel; de Ledenvergadering van de VvE heb ik gisteren niet gered en vandaag heb ik zelfs Energiek afgebeld. De uitputting kwam te dicht bij dus nu probeer ik met rust, wat meer slaap en veel smoothies weer wat bij te komen.
De vier-wekelijkse infusen zijn nog steeds nodig en ik kan het verschil merken. Omdat de MG-klachten over het algemeen relatief licht zijn gaan we toch de prednison afbouwen. Nog meer redenen om op te letten en veel van die lekkere smoothies te maken.