Dubbel

Mijn rechteroog is vier weken na de operatie volledig hersteld. De ingreep duurde slechts 20 minuten en omdat er een arts in opleiding bij aanwezig was die veel uitleg kreeg, kon ook ik alle stappen goed volgen. Zonder pleister kon ik weer naar huis en naarmate de verdoving afnam en mijn pupil weer kon samentrekken zag ik steeds meer. Er is een nieuwe en corrigerende lens geplaatst waardoor mijn oorspronkelijke -6 tot (hopelijk) 0 wordt gereduceerd.

Tegen het dubbel zien

Alles op afstand was scherper, kleuriger - en een stuk groter dan het beeld dat door mijn linker brillenglas viel. Het verschil in grootte was echter zodanig dat mijn brein daar niet één beeld van kon maken en zo heb ik drie weken met anderhalve wereld in twee kleuren rondgelopen. 

Vreselijk! Hoofdpijn, scheel kijken, struikelen, NIET kunnen autorijden, nauwelijks kunnen lezen, niet kunnen focussen altijd turen, bahbahbah! Afschuwelijk, ik kon er erg slecht mee omgaan, wat voelde ik me beperkt. 

Het is een bekend probleem als je ene oog een nieuwe lens heeft die de -6 afwijking corrigeert, en het andere oog de correctie (ook -6) via een brillenglas op afstand van je oog moet ontvangen.

Verjaardagscadeau

In overleg met de oogarts heb ik een contactlens voor mijn linkeroog gekocht, waardoor de grootte van het beeld bijna gelijk wordt aan dat van het rechteroog. Het is niet optimaal, maar ik kijk wel wat prettiger en kan weer autorijden!

Niet dat het fietsen overigens zo vervelend was, het heeft m'n conditie goed gedaan dus dat ga ik vaker doen. 

Vandaag weer aan 't infuus.
Wel een beetje moe

Volgende week, 8 juni, wordt mijn linkeroog geopereerd. Een maand daarna volgt de eindcontrole en wordt een nieuwe meting uitgevoerd waarmee ik naar de opticien kan. Want ook al kan ik straks zonder correctie op afstand kijken, dichtbij lukt echt niet meer. En ook niet zo'n beetje niet meer; in één klap zijn m'n armen niet meer lang genoeg om normale print te lezen, laat staan kleine lettertjes. Dat is erg wennen, het is een behoorlijke dagelijkse beperking, dat had ik me niet zo gerealiseerd. Misschien gelukkig maar ook.

Moet er zelf ook nog aan wennen..

Nu loop ik rond met leesbrilletjes van de Blokker en Hema ter overbrugging - ja, mét zo'n stom koordje want anders ben ik ze steeds kwijt.

Om het gedoe wat van me af te zetten heb ik een huisje gehuurd - in Frankrijk natuurlijk. Zaterdag de 26e kan ik erin, tot 4 juli. Ik kan niet wachten - en hoop eerst dat alles goed gaat met de staaroperatie volgende week.

Ondertussen is het ook niet allemaal kommer en kwel. Integendeel! Na een leuke tweede vergadering ben ik toegetreden tot de cliëntenraad van Groot Klimmendaal. Mijn eerste adviesaanvraag is meteen een serieuze; half juni gaan we een middag de hei op om de gevolgen van een fusie door te nemen.
Mijn behandelingen bij de fysiotherapeut zijn afgerond, de pijn is behoorlijk afgenomen en zolang ik m'n oefeningen doe is het onder controle te houden. Het is super dat ik weer voluit aan mijn pilates-lessen mee kan doen.
Met een heerlijke lunch in de zon bij Hartenstein heb ik afscheid genomen van een vriendin en oud-collega die vier maanden door Canada en de VS gaat trekken. Hmm, idee?!

Met Pinksteren ben ik in het Noorden geweest, lekker gewandeld in de zon en met m'n ouders wat plaatsen van vroeger bezocht. Leuk en gezellig én we hebben heerlijke appeltaart geproefd aan de Sâltpoel bij Terherne. Al die open bruggen wakkerden mijn zeilinteresse weer aan, wat ik daar toch eens mee kan doen..