Lyžování

Mijn Tsjechisch is nog niet erg vloeiend maar bovenstaand woord hoop ik te onthouden: skiën. Yes! Ik ga een midweek met vrienden naar het Reuzengebergte in Tsjechië, skiën en ontspannen in een hotel met allerlei fijne extra's. Ik zie er erg naar uit; m'n skispullen passen nog (alleen m'n oude skibril viel van ellende uit elkaar) dus ik hoef alleen nog maar wat zonnebrand aan te schaffen, en een helm te lenen. Okay,en m'n reisverzekering te checken - je weet maar nooit.
Overigens heb ik nog een woord geleerd: díky, bedankt.

Skiën met myasthenia, kan dat? Ik denk (uiteraard) van wel, helemaal als ik de techniek nog goed beheers en ik minder op kracht hoef te vertrouwen. Wie weet kan een uurtje (privé-)les daar nog bij helpen, het prijsniveau in Tsjechië maakt dit goed mogelijk.
Mijn kracht is beperkt en mijn conditie is niet erg goed, helemaal na het gekwakkel van de laatste tijd. Ik verwacht geen lange tochten te kunnen maken maar reken er wel op dat ik iedere ochtend een paar keer van de berg af kan, en misschien 's middags nog een paar keer. Daarna een beetje spetteren in het zwembad en ontspannen in de sauna van het hotel - ik kom topfit weer thuis! En misschien zelfs een beetje gezond gebruind.


Voor mijn beide overbelaste schouders ben ik bij een fysiotherapeut geweest. De symptomen namen daardoor tijdelijk af maar kwamen ook snel weer terug. Door de pijn ging ik nog krommer zitten en 's nachts hield het me uit m'n slaap. Onlangs ben ik bij een revalidatie-arts geweest, hij zorgt ervoor dat ik enkele malen naar een fysiotherapeut kan die aan het Radboud is verbonden en specifieke kennis heeft over neuromusculaire aandoeningen. Ik blijf ondertussen voorzichtig naar Pilates gaan, de bewegingen zorgen ervoor dat de pijn afneemt.

De klachten komen niet alleen door een slechte houding als gevolg van de myasthenie, maar ook door spanningen: veel zorgen, weinig bewegen door het gekwakkel en een neiging om ineengedoken te zitten door dat zeurderige borstbeen maakten dit een blessure 'waiting to happen' - volgens de arts. De fysiotherapie kan me fysiek helpen maar aan die spanning zal ik toch echt zelf iets moeten doen.

Een groot deel daarvan werd veroorzaakt door de druk die ik me opleg om mijn studie af te ronden. Mijn staarklachten zijn echter zodanig toegenomen dat ik nauwelijks meer kan lezen (minder dan 60% zicht op rechts, links nog iets meer). Studeren ging helemaal niet, ik kreeg er hoofdpijn van en mijn motivatie verdween, waardoor ik mezelf nog meer ging opjagen.
Dit was volstrekt geen constructieve weg en daarom parkeer ik mijn studie totdat ik weer normaal kan zien. Dat was een enorme beslissing want het voelt als falen of verliezen - en de studie gaf me nog enig houvast voor m'n dag. Nu de kogel echter sinds gisteren door de kerk is voel ik me direct meer ontspannen - het kón ook niet anders.

Ik zit al enige tijd in het traject voor twee staar-operaties (geeft ook wel een beetje stress). Ik hoopte gisteren bij de oogarts uitsluitsel over de planning te krijgen maar het blijkt toch lastig een goede diagnose te stellen. Naast verziendheid en bijziendheid heb ik ook een cilindrische afwijking én een prisma. Knap hè. Dat laatste moet nog in kaart worden gebracht en daarna worden de operaties gepland. En dáárna kan ik weer achter de boeken!

Mijn oud-werkgever doet erg naar. Ze geven toe dat ze de ontslagprocedure niet juist hebben gevolgd maar dreigen met andere zaken als ik hier een punt van maak. Ik voel me erg kwetsbaar ten opzichte van de grote instanties (UWV, Belastingdienst) en kan m'n frustratie, angst en zorgen soms moeilijk loslaten. Gelukkig heb ik veel hulp van mijn fantastische advocaat tevens broer (en vv), en bepalen we samen de strategie voor iedere volgende stap.

De laatste kijkers hebben een bod op m'n huis gedaan, dit was echter zo laag dat ik dat niet heb geaccepteerd. In Haren (bij Groningen) heb ik een ontzettend leuk huis gezien maar dat lijkt net buiten bereik te zijn. Ook dat frustreert, die verminderde financiële ruimte komt natuurlijk door het verlies van m'n baan.

M'n bijholten zijn chronisch ontstoken (sprayen) en de oogontsteking is ook nog niet voorbij (poetsen). Met daarnaast nog het middeltje tegen huidirritatie (deppen) ben ik na het douchen voor m'n gevoel een eeuwigheid in de weer voordat ik in m'n kleren kan. Af en toe moet ik ook wel grinniken om mezelf met al dat gedoe, maar vaker moet ik de irritatie en frustratie wegredeneren. Het lijkt soms alsof het alleen nog maar om die falende gezondheid draait. Dat doet het de laatste tijd natuurlijk ook en dat gaat ten koste van m'n initiatief. Ik zit veel thuis, dat stoort me verschrikkelijk en maakt me dan weer onrustig.

De verjaardag van m'n moeder in Friesland
én bij mij thuis gevierd. Hmm.

Is dan alles kommer en kwel? Natuurlijk niet, ik ga skiën met m'n fijne vrienden, heb veel tijd om plannen te maken voor m'n activiteiten na de studie, plan een bezoek aan het Rijksmuseum (hopelijk kan dat met m'n nieuwe lensjes), onderzoek hoe ik me nuttig kan maken als vrijwilliger, ga lunchen en koffie drinken en thee teuten met oud-collega's en studiegenoten en bekenden en zie overal mogelijkheden.

Ik hoop de negatieve cirkel snel te doorbreken door de gerichte fysiotherapie en door de ontspanning van de studie-pauze. Én door zingend de berg af te gaan - of gillend, een verslag volgt eind februari.