Time-out

Bij Gemeentemuseum Den Haag

Met dat laatste cijfer op zak wilde ik direct doorgaan met m'n thesis. Inmiddels ben ik zo'n zes weken verder en ik heb er nog geen letter voor gelezen of geschreven, ik kan mezelf er niet toe zetten. Gek hoor, want twee jaar lang heb ik met gedrevenheid, plezier, interesse en enthousiasme in de boeken gezeten. Alsof ik de kennis nu binnen heb en die laatste proeve van bekwaamheid me niet meer motiveert.

Nu ja, ik werd een beetje dol van m'n eigen rusteloosheid - eigenlijk werd ik er ziek van - en daarom heb ik tot 1 januari (okay, waarschijnlijk 2...) mezelf vrijaf gegeven. En alleen al door die beslissing voel ik me beter en veel meer ontspannen.

Ondertussen heb ik m'n auto ingeruild en ben ik eraan gewend dat ik geen parkeersensoren meer heb - nee, niet door m'n eerste deuk gelukkig.

Samen met een vriendin ben ik in Den Haag naar de tentoonstelling van Mark Rothko geweest. Het was erg druk en we hadden ons niet al te maximaal voorbereid dus direct na binnenkomst stonden we wat verweesd in de grote en prachtige hal. We werden aangeschoten door een vriendelijke mevrouw van het museum die ons wees op de rondleiding waar nog enkele plaatsen vrij waren. Met een koptelefoon op zijn we vervolgens door een kunstenares met verstand van Rothko en veel enthousiasme door de tentoonstelling geleid. Dat maakte het fascinerend en ontzettend leuk. 

Deze hangt al jaren boven mijn bank

Daarna hebben we lekker geluncht en zijn we nog even naar het strand van Scheveningen geweest om te genieten van het laatste lekkere weer.

Vandaan heb ik opnieuw een bezichtiging. De Open Huizen Dag had al drie kijkers opgeleverd, en ook later was er nog interesse. Mijn buren hebben hun huis inmiddels verkocht - tegen zo'n dumpprijs dat de markt in het hele dorp er bijna door is verstoord maar nu zij uit beeld zijn heeft mijn woning meer kans.

Daardoor ben ik me ook aan het oriënteren op mijn volgende stap: waar wil ik wonen? Terug naar het Noorden of richting de Randstad? Richting familie of werk? Maar is er wel meer werk in de Randstad? Onlangs heb ik gekeken in Haren, onder de rook van Groningen, en dat lijkt kansen te bieden. Binnenkort ga ik in gesprek met mijn hypotheekadviseur over de mogelijkheden want het is nog niet duidelijk of ik een hypotheek kan krijgen nu mijn hele inkomen uit een uitkering bestaat. Afschuwelijk als ik het zo opschrijf maar het is de realiteit.

In oktober heb ik bezoek gehad van twee scholieren uit Nijmegen die een onderzoek deden naar 'Leven met Myasthenia Gravis' en mij daarover hebben geïnterviewd. Het was een aparte ervaring om zo afstandelijk over je ziekte en je leven te praten. Mijn hemel, wat heeft het toch veel invloed, op alles en altijd. 

Wat een mooi bruggetje is naar m'n ontslag: eind oktober ben ik met broer naar de hoorzitting van mijn werkgever geweest. We hebben ons standpunt kunnen toelichten aan een vriendelijke juriste en hopen binnenkort het standpunt van het Ministerie van Financiën (mijn oude werkgever) ten aanzien van onze bezwaren tegen het ontslag te horen. Waar wij vervolgens weer op kunnen reageren. 

Infuuspomp op m'n laptop laten vallen.
Tijd voor een nieuwe..

Met zus ben ik naar de van der Leeuw Lezing in Groningen geweest; interessant en gezellig, het was druk in de Martinikerk en het onderwerp (moraliteit in de economie) is leuk om over na te denken, mede in het licht van de studie natuurlijk.

De tijd vliegt voorbij. Ik sport nu twee keer per week en ben toch ook wel weer druk met medisch gedoe. Ik heb veel problemen met m'n ogen. M'n varifocus-glazen lossen dat niet helemaal op en soms kan ik nauwelijks lezen. MG? Leeftijd? Ontsteking? Neurologisch? 

Ook m'n huid geeft nog problemen, al sinds mei loop ik daarmee te rommelen.

De MG is ondanks alles aardig stabiel: 1 december ga ik weer naar de neuroloog en hoop ik dat ik kan stoppen met de CellCept, waardoor mijn eigen immuunsysteem hopelijk weer iets beter gaat werken. De imuran, prednison, mestinon en maandelijkse infusen moeten dan voldoende zijn om een stabiel niveau te behouden. Met nog maar (!) 20 mg prednison per dag slaap ik iets beter en begint de invloed ervan op mijn uiterlijk ook af te nemen. Gelukkig.

Ik heb veel contact met twee MG-lotgenoten, we spreken af en toe af voor een uitgebreide koffie en wisselen ervaringen uit. Het is gezellig en nuttig en het verlicht het gezwoeg dat we alle drie ervaren. En zo kom je nog eens ergens: Geldermalsen ligt precies tussen onze woonplaatsen in en je kan er heerlijk koffie drinken.