Het bericht is niet leuk maar wel een opluchting; wat heeft het lang geduurd voordat er duidelijkheid was - ruim 5 maanden. En het blijft bizar: op basis van een UWV-besluit vindt mijn werkgever dat ik niet meer kan werken. Zonder enig onderzoek naar mijn medische situatie - die al sinds 2009 voldoende is om gewoon 23 uur in de week te werken.
In andere bewoordingen, maar met ongeveer deze strekking zullen we ook in bezwaar gaan tegen het besluit.
Op dit moment kan ik me nog niet goed voorstellen wat ik zal doen als ik geen werk meer heb. Door de ontslagprocedure werk ik nu ook niet maar het lukt me goed om de dag te vullen. Ik besteed veel tijd aan studeren, lezen (voor de studie), sporten en revalideren. Twee keer per week vertrek ik om 17 u naar college, en ben ik rond 23 u weer thuis. Daarmee lukt het me aardig om de verveling buiten de deur te houden. Maar als het werk weg valt wordt dat heel anders - vakantie is immers juist zo leuk omdat het een afwisseling van de drukte is.
Er zijn nog veel meer zaken die ik zal missen als ik niet meer werk: professionele voldoening, contact met al die leuke en verschillende collega's, het in aanraking komen met nieuwe technologieën, ontwikkelingen en denkwijzen, het kunnen gebruiken en ontwikkelen van je eigen kennis, het werken in een grote organisatie die voortdurend in beweging is.. En zo kan ik nog wel even door gaan.
Uiteraard zijn er genoeg andere mogelijkheden en die zal ik ook uitgebreid gaan onderzoeken; het lukt me vast om weer aan het werk te gaan in een andere hoedanigheid. Allemaal waar, maar ondertussen raak ik een heleboel kwijt, zonder goede reden, zonder gesprek, op basis van onjuiste aannames... De financiële onzekerheid (nu maar ook voor m'n pensioen) die het ontslag met zich meebrengt is erg groot, en dat maakt me ook onrustig. Kortom, de frustratie zit nog hoog, mijn rechtvaardigheidsgevoel is aangetast en mijn wil om te werken is nog veel te sterk om er vrede mee te hebben.
Ondertussen ga ik gewoon door met het schrijven van reviews en de voorbereidingen voor de volgende tentamens, doe ik weer mee aan de Open Huis-dag van de NVM op 5 april en gaat het goed met mijn gezondheid. Erg goed zelfs! Het lijkt erop dat het nieuwe medicijn de juiste dingen doet en dat ik eraan gewend begin te raken.
Ook maak ik tijd voor leuke dingen zoals bezoekjes aan Friesland, dromen over dat zeilbootje, en het nadenken over de bestemming voor de voorjaarsvakantie na de tentamens in april. Zonnige vooruitzichten!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten