Kijkers

Er zijn twee kijkers geweest!

Vanavond is het laatste college van dit studieblok; op 17 en 24 april hebben we tentamens. De eerste schrijfopdracht heb ik gisteren terug gekregen: een acht! Het was ook nog eens erg leuk om te doen; we moesten een wetenschappelijk artikel behandelen door er een kritische recensie over te schrijven, onderbouwd met de stof uit de colleges. Het tweede essay moet 17 april worden ingeleverd. Ook dat gaat over mijn eigen vakgebied, HRM, dus ik zie er niet tegenop. De tijd vliegt voorbij.

Ondertussen krijgt mijn afstudeeronderwerp steeds meer vorm. Ik heb met enkele docenten gesproken en zij hebben me verschillende namen, boeken en proefschriften voorgesteld waarmee ik mijn onderwerp kan aanscherpen. Nog meer leeswerk - maar wel over een onderwerp waar ik steeds enthousiaster over word.

Cadeautjes inpakken

Ik wil mijn onderzoek graag doen met empirische gegevens - oftewel, ik wil graag onderzoek doen en afstuderen bij een organisatie, niet alleen een literatuuronderzoek doen. Omdat ik geen eigen werkkring meer heb zoek ik een bedrijf of organisatie waar dat zou kunnen, en inmiddels zijn daar gesprekken over gaande. Ook dat is leuk: weer eens 'echt' professioneel bezig zijn. 

Mijn CV heb ik daarom bijgewerkt en mijn afstudeeronderwerp in grote lijnen gedefinieerd - mede met een oog op de toekomst. Het geeft moed en voldoening dat er vooruitgang in zit. Daarnaast hoop ik op het gebied van mijn afstudeeronderwerp in de toekomst aan de slag te kunnen gaan - bij een organisatie of als ZZP'er, alle opties liggen open.

Ondertussen ben ik bijna aan het einde van mijn revalidatie bij Groot Klimmendaal. Het gaat goed met m'n gezondheid, alleen de bloedarmoede zit me nog steeds in de weg. Ik ben erover in gesprek met huisarts en neuroloog en hopelijk kunnen we dat oplossen - zonder dat ik hoef te stoppen met de Imuran. Een medicatiewisseling kan onverwachte en misschien vervelende gevolgen hebben, en ik ben net zo blij dat het weer goed gaat. Naast de studie en alle sportactiviteiten heb ik energie over.

Omdat ik ook na de revalidatie wil blijven sporten heb ik me ingeschreven bij een Pilates-groep, via een fysiotherapiepraktijk in Oosterbeek. Ik ben er nu twee keer geweest en het is pittig. Heerlijk! Dat gevoel van spierpijn is voor mij een vreugde, ik kan dus zó veel doen dat mijn spieren 'echt' moeten werken - voordat de ziekte het bewegen in de weg staat. Dat is lang geleden en het roept direct allerlei nieuwe aspiraties op. Ik wil zo graag weer hardlopen - en dat lijkt nu weer een stapje dichterbij te komen. 

In maart was m'n nichtje jarig; met een half uurtje inpakken hadden we allebei lol om de cadeautjes en ik heb een stukje meegesmuld van de zelf gemaakte taart.

De infusen gaan gewoon door

Afgelopen zaterdag ben ik eindelijk weer eens bij een verjaardag in de avond geweest, van mijn beste vriendinnetje uit Groningen. Ruim na middernacht ben ik het plein overgestoken naar huis en met voldoening ben ik een halve zondag een beetje brak geweest. Dat kan weer!

Kortom, binnen de onwenselijke grenzen van de MG gaat het uitstekend. Het enige dat me nu soms in de mineur brengt zijn de perikelen rondom mijn ontslag. Ik had er - voor zover mogelijk - vrede mee, maar toen ik op drie april een aangetekende brief in ontvangst moest nemen waarin stond dat ik per één april ontslagen was - tja, toen werd ik toch weer even boos en gefrustreerd. Ik had al lang een besluit over dat ontslag per één april ontvangen, dus waarom dat nog een keer moest - en dan op zo'n onbeholpen en onzorgvuldig tijdstip, namelijk twee dagen nadat het al effectief was?

Ik zal me neerleggen bij een besluit dat gebaseerd is op een wettelijke grondslag, hoe vervelend dat ook is. Maar door zulke acties krijg ik de indruk dat ik op basis van allerlei andere redenen (zoals onkunde of onwetendheid) mijn baan heb verloren en dat steekt. Auw.