 |
| 7 keer prikken geeft 7 pleisters |
Dat lukte niet helemaal; na drie pogingen lag ik te bibberen van stress en ongemak en mocht ik een half uurtje relaxen. Op m'n beide armen had ik warme pakkingen om m'n aderen te laten opkomen in de hoop dat het daarna beter zou gaan.
Het ging toch nog niet makkelijk; pas bij de zevende prik zat de naald er in en liep het infuus weer terug.. De machine stond al te stampen toen ik opnieuw niet lekker werd; vreselijk, toen ik bijkwam hoorde ik rennende voetstappen en stonden er opeens vijf verpleegkundigen om me heen.
Gelukkig besloot de arts toen dat het genoeg was geweest; ik lag er al ruim twee uur, de plasmawisseling was nog maar net gestart en zou dus nog twee uur duren en ik voelde me absoluut belabberd.
Zelfs zó belabberd dat ik niet zelf naar huis kon rijden. Gelukkig hebben m'n lieve buurtjes (JKJ) me opgehaald - en heeft hij me dinsdag weer naar Nijmegen gebracht om de auto op te halen. Dat was bijzonder fijn; het zijn dan ook bijzonder fijne buurtjes!
De rest van de week was ik niet zoveel waard en afgelopen week ging het nog niet veel beter. Ik wilde weer een beetje gaan werken, maandag ben ik echter voor een kort gesprek naar Utrecht geweest en dat hield ik maar net vol. Bijkomen dus. Uitrusten, aansterken en stilzitten. Bah en baal.
