Een andere update: mijn prednison-afhankelijkheid heb ik af weten te bouwen tot alternerend 5 en 10 mg per dag. En dat na al die jaren 20 mg! Zoals ik eerder al schreef: ik voel me er goed bij. De MG klachten lijken stabiel te blijven, ik merk alleen dat de dag wat eerder aan z'n eind komt. Rond een uur of drie voel ik de uitputting in mijn spieren (dat was voorheen pas tegen een uur of 6) en dan moet ik ook rustig aan gaan doen, anders heb ik de volgende dag veel pijn in spieren en gewrichten.
Ik moet nog een oplossing vinden voor het sporten - dat doe ik altijd na het werk, en nu kost me dat erg veel moeite. Niet sporten is echter geen optie, wil ik nog enigszins m'n kracht behouden. De sportschool bevindt zich in het kantorencomplex waar ik werk, dus in het weekend is het gesloten.
Maar misschien moet ik sowieso uitzien naar andere sportfaciliteiten; de uitwerking van de bezuinigingen raken ook mijn organisatie en het heeft er alle schijn van dat mijn baan verdwijnt. Dat is een rare gewaarwording en levert ook veel onzekerheid op - ook al wist ik dat het eraan zat te komen.
Tot 31-12 werk ik in mijn huidige - tijdelijke - functie, daarna is het onduidelijk. Ik ben uiteraard al enige tijd aan het rondkijken en heb gelukkig ook al enkele gesprekken gehad.
Nieuwe kansen en mogelijkheden - ik word er enthousiast van en het trekt me ook wel aan. De laatste jaren heb ik voor de veilige weg gekozen, dat heeft me goed gedaan maar ook m'n ontwikkeling wat beperkt. Nu ik meer op m'n gezondheid durf te vertrouwen durf ik ook andere stappen te ondernemen.
Een deel van mijn herwonnen ondernemingslust wil ik nog steeds inzetten voor mijn studie, maar dat wordt steeds minder zeker. Ik heb een toelatingsgesprek bij de Universiteit op 28 november en zolang ik van mijn manager niet heb gehoord dat ik niet kan gaan houd ik goede moed. Ik zie echter ook dat alle opleidingsbudgetten worden vastgezet en andere opleidingen worden gecanceled. Gelukkig ben ik goed in gesprek met mijn manager en zie ik dat hij er ook alles aan probeert te doen om het wel voor elkaar te krijgen. Dat betekent overigens niet meteen dat ik dan ook langer bij mijn organisatie werkzaam zal zijn.
Nog een update: ondanks de fysieke vermoeidheid geeft mijn toegenomen algehele welbevinden me energie om allerlei oude bezigheden weer op te pakken. Zo vertrek ik 's avonds weer naar zolder om piano te spelen (heerlijk en vreselijk om te merken hoezeer ik achteruit ben gegaan in 20 (!) jaar onachtzaamheid) en word ik steeds actiever in mijn vereniging. Daar gaat veel tijd in zitten maar het geeft ook veel plezier en energie.
 |
| Indrukwekkende glazen overkapping van de binnenplaats |
Vorige week ben ik met zus naar het Scheepvaartmuseum in Amsterdam geweest. We hebben heerlijk door het zeer drukke museum geslenterd en zijn daarna nog uitgebreid aan het rondwandelen geweest. Toeval of niet, iedere keer dat er een buitje langs kwam zaten wij in het café... De terugreis was een ramp, door een ongeval was er OVERAL file en hebben we bijna twee uur in de auto gezeten. De volgende keer gaan we missschien toch maar met het OV.
Afgelopen weekend heb ik voor het eerst een oktoberfest meegemaakt. In Heerenveen. Met een jurk van feestbeest.nl. Inderdaad, een dirndljurk. Heus!
Niets voor mij? Dat klopt, maar toch heb ik me uitstekend vermaakt!
Je moet het een keer hebben meegemaakt en met de vriendenclub van mijn oude studie-/vereniging-/Amsterdam-vriendin is het onmogelijk om het niet naar je zin te hebben. Nadeel is dat ik nog steeds m'n stem niet helemaal terug heb...
Niets voor mij? Dat klopt, maar toch heb ik me uitstekend vermaakt!
Je moet het een keer hebben meegemaakt en met de vriendenclub van mijn oude studie-/vereniging-/Amsterdam-vriendin is het onmogelijk om het niet naar je zin te hebben. Nadeel is dat ik nog steeds m'n stem niet helemaal terug heb...
