Knelknieën

Bijna drie weken hebben we in Frankrijk doorgebracht. Onder de olijfbomen op  de camping in Anduze was het toch nog ruim 30 graden. Een heerlijke temperatuur om te niksen en de drukte van het werk te vergeten.

In Avignon hebben we bij een zeer behulpzame en vriendelijke Fransman internetkaartjes voor onze iPads gekocht, zodat we iedere ochtend allebei ons eigen krantje konden downloaden. Het was erg luxe, om bij je ontbijt al de Volkskrant van dezelfde dag te hebben! Met een kabbelend beekje op de achtergrond is het dan prima kamperen.

Op de camping in de omgeving van Saint Chinian was het net zo bergachtig. Onze camping lag tegen een bergrug aan, met schitterend uitzicht. Ruige bergkammen en druivenranken zo ver het oog reikte, en dus ook veel chateaux. We hebben ook hier rustig aan gedaan en genoten van het mooie weer.

We zijn daarna langs Perpignan naar Prades gereden, en vandaar de bergen in richting Nohèdes, een dorpje waar familie een huisje bezit. Dat hebben we geïnspecteerd en we hebben thee gedronken bij de Belgische overbuurvrouw. Die avond hebben we overnacht in een prachtige Chambre d'hôte in Ile-sur-Tet. Via de Dordogne en het Middeleeuwse plaatsje Sarlat-la-Canéda zijn we weer naar Oosterbeek gereden.

De laatste zaterdag van de vakantie was het lekker weer en zijn we met een Valk (een zeilboot) het Heegermeer op geweest. Wat een fantastische manier om een vakantie af te sluiten!
Okay, er stond weinig wind en we waren zeker niet de enigen die van het mooie weer wilden genieten, maar dat deed nu juist dat extra beslag op onze stuurmanskunst om het nog een beetje leuk te maken.
Na wat geslenter door Heeg (sweet memories) hebben we HET visrestaurant van het dorp bezocht, de Weduwe Harinxma. Leuke lui en prima eten. 

Maandag 5 september zag ik wel een beetje op tegen het werk. M'n laatste opdracht heeft me weinig voldoening gegeven en het was onduidelijk welk werk er zou liggen na de vakantie. Gelukkig liep ik in de loop van de week mijn manager tegen het lijf, met wie ik over andere mogelijkheden heb gesproken. Na nog een goed gesprek en wat georganiseer ben ik vandaag de 19e begonnen als Human Resource Adviseur. Inderdaad, terug naar m'n oude vakgebied. Ik heb er zin in! 

Tot aan de reorganisatie, die gepland staat per 1-1-2012, heb ik interessant werk waar ik een zinvolle bijdrage kan leveren. De onzekerheid daarna is niet groter of kleiner dan die bij m'n oude functie als kwaliteitsadviseur hoorde. Afwachten dus.

Minder leuk (en dan druk ik me diplomatiek uit) is dat mijn opleiding op losse schroeven staat. Een kwestie van budget. Terwijl ik m'n afstudeeropdracht al bijna uitgedacht had! Uiteraard ga ik nog alle actie ondernemen die maar mogelijk is om de opleiding door te laten gaan.

Vanavond heb ik een thermostaatkraan in de badkamer gemonteerd. De oude kraan zat altijd los, hoe vaak en hoe heftig je 'm ook vast schroefde. Toen de ergernis te groot werd heb ik 'm huis te koop gezet (geen correlatie) en me bij de kraan neergelegd. Nu, tweeënhalf jaar later met een immer afnemende kans op verkoop, heb ik toch maar een andere kraan aangeschaft. En gemonteerd. Met nieuwe knelsokken. In plaats van de oude knelknieën. Leuk hoor. En ook nog 's twee nieuwe woorden geleerd.

Een echte foto van m'n nieuwe auto.
Monacoblauw. Cool hè.

O ja, de MG? Inmiddels gebruik ik 12,5 mg prednison per dag. Ik voel me beter; opgewekter, energieker, ik heb minder maagpijn, minder huidklachten, maar wel net zoveel hoofdpijn en ik ben nog steeds misselijk. De MG neemt wel toe; vanaf een uur of twee in de middag neemt m'n kracht af en voel ik met name m'n gezichtsspieren afhaken. Een vervelend gevoel, en ik word erg moe van het corrigeren - wat de klachten overigens alleen doet toenemen. Ik moet er aan wennen dus.
Om de klachten in toom te houden probeer ik m'n mestinongebruik (een symptoombestrijder) wat beter af te stemmen op de situatie. Dat lukt nog niet altijd, zo had ik zondag zulke overgestimuleerde spieren dat mijn benen een geheel eigen leven leidden. 's Nachts geeft dat veel kramp, en vandaag op m'n werk kon ik ze ook nauwelijks stilhouden. Vanavond dus maar wat minder gebruiken. Ik maak me wel zorgen of ik morgenvroeg op tijd de spierzwakte voldoende kwijt ben om te kunnen functioneren; ik sta daarom wat vroeger op om de medicatie wat extra tijd te geven om te gaan werken en eventueel extra maatregelen te nemen.