Indruk

Eind oktober is de man van mijn lieve vriendin onverwacht overleden. Hij heeft hier zelf voor gekozen en dat maakt het verdriet nog groter. Ik kan zo veel vertellen over de emoties en gebeurtenissen van de laatste twee maanden dat ik niet weet waar ik moet beginnen en het dus maar niet doe. Ik ben er vaak en probeer haar en de kinderen te helpen waar ik kan.

Inmiddels is de eerste week van januari voorbij en moet ik serieus gaan nadenken over 2016. Alles lijkt een nieuw perspectief te hebben en dat bemoeilijkt mijn focus. Wat ga ik doen? Wat wil ik doen? En, wat kan ik doen?

Vooral die laatste vraag is relevant. Op 1 januari had ik zodanige hartklachten dat ik met een ambulance van de huisartsenpost naar het ziekenhuis ben vervoerd. Gelukkig kon ik na enkele onderzoeken en een infuus met medicatie weer naar huis waar ik nog een paar dagen heb nagebibberd - van de schrik en uit zwakte. De onderzoeken om erachter te komen wat er nu precies aan de hand is volgen medio februari.

Inmiddels ben ik aardig opgekrabbeld en probeer ik voldoende aan te sterken om begin februari met plezier en uithoudingsvermogen te kunnen gaan skiën. Het Energiek programma is beëindigd en door de gebeurtenissen is mijn conditie niet verbeterd. Dat geeft me des te meer reden om te blijven sporten. Ik heb me ingeschreven voor aquasporten, ga weer naar pilates en sta één keer per week op mijn crosstrainer. Als ik ook nog een beetje blijf wandelen suis ik straks net zo fit de piste af als vorig jaar! Ik zie er erg naar uit.

Het lijstje met fysieke klachten wordt inmiddels ontmoedigend lang, en het managen van mijn gezondheid kost veel tijd en energie. Ik blijf zoeken naar een zinvolle invulling van de tijd die ik wel heb - anders ontbreekt de voldoening en dat zorgt voor meer moedeloosheid. Dat is niets voor mij, het kost me dan ook moeite om daar goed mee om te gaan. Plannen maken helpt dan en die heb ik alweer voldoende.

De activiteiten voor de Cliëntenraad gaan door, en door een fusie van het revalidatiecentrum met een zusterorganisatie in Apeldoorn heb ik daar de laatste tijd mijn bedrijfskundige hart aan kunnen ophalen. Ook de komende maanden zal dit extra tijd vragen.

Over bedrijfskunde gesproken: het afstuderen staat ook nog op de planning, Die overigens voortdurend opschuift door nieuwe onverwachte gebeurtenissen, en dat frustreert. Inmiddels heb ik eind 2014 (!) mijn laatste college gevolgd en neemt de motivatie af. De buluitreiking van een van mijn studiegenoten zorgde gelukkig voor een nieuwe impuls - nu de planning nog.

In november en december zijn er kijkers voor mijn huis geweest, en ook voor aanstaande maandag is er een bezichtiging gepland. Tot nu toe was men wel geïnteresseerd maar moest er nog een ander huis verkocht worden - hopelijk is dat maandag anders. 2016 wordt het jaar dat ik mijn huis verkoop!