Dat was de uitslag van de thorax-controle van vanmorgen. Op de scan was niets te zien dat er niet hoorde te zijn. Fijn, weer een goede reden voor taart!
Wel is nog steeds duidelijk te zien dat er iets heeft gezeten dat er niet thuishoorde. Dat zie ik zelf ook, zonder scan. Natuurlijk zie je het litteken van de operatie nog, maar ook de aderen die de bloedtoevoer naar de tumor verzorgden zijn nog duidelijk zichtbaar. Ik vind dat niet leuk, iedere keer als ik in de spiegel kijk valt 't me op. Gelukkig is het niet erg en, net als met een bad hair day, is er niemand anders die het opmerkt. Hoop ik/wil ik/denk ik tenminste.
Mijn longcapaciteit liet wel te wensen over. Ik zit even in een MG-dip en ben door de verminderde spierkracht ook wat extra benauwd dus het is wel verklaarbaar. Voor de zekerheid heeft de thorax-arts toch maar een longfunctie test aangevraagd.
De volgende controle op de tumor hoeft pas over een jaar. Zo goed ziet het er dus uit. Een fijn idee.
Ik ben nog niet weer aan het werk geweest sinds dinsdag, de dip duurt wat langer dan ik dacht (hmm, dat gebeurt vaker!). Ik heb erg veel last van indirecte MG-klachten. Of eigenlijk, klachten die ik toeschrijf aan de medicatie die de MG binnen de perken moeten houden.
Minder medicatie zou ik erg graag willen maar dan loop ik het risico dat de MG weer verergert, en ben ik net zo ver van huis. Dat blijft een lastig dilemma. Ik zie daarom erg uit naar 28 juni, dan ga ik naar een MG-specialist in Leiden om precies dit dilemma te bespreken.
Ondertussen is het helemaal niet leuk om me weer zo zwak te voelen, en dat nadat ik zo boordevol energie van vakantie terug was gekomen.
Ik had nog van alles in gedachten om te gaan doen: de trap opnieuw in de lak zetten, nieuwe sociale activiteiten ontplooien, sporten (okay, dat klinkt iets te ambitieus, ik bedoel: wandelen) om m'n conditie te vergroten, nou ja, van alles dus, maar dat komt er even niet van. Dus maar weer naar de biliotheek geweest. Ook geen straf. Maar ook geen keuze.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten