Vanmiddag heb ik contact gehad met mijn neuroloog. Hij wil een paar dingen laten onderzoeken om te kunnen beoordelen of ik in de toekomst nog Immunoglobuline kan gebruiken. Gelukkig kan mijn huisarts dat doen.
Morgen ga ik hem daarom vragen of hij even goed naar mijn longen wil luisteren en of hij een longfoto en hartfilmpje wil laten maken. Het kan zijn dat door de grote hoeveelheid IG en de hoge 'inloopsnelheid' mijn hart wat te zwaar is belast. Dit kan onder andere de hoofdpijn, rugpijn en voortdurende benauwdheid verklaren. Ook kan dit vocht achter de longen hebben veroorzaakt. Vooral die benauwdheid zit me dwars en is erg uitputtend.
Het is sowieso een beetje typisch; de MG-klachten zijn behoorlijk afgenomen (joehoe) en tegelijkertijd heb ik het idee dat er een trein over me heen is gereden. Alles kost idioot veel moeite en als ik niet nadenk lig ik als een vaatdoek achter m'n bureau/in de auto/aan de boodschappenkar. Het ziet er vast niet al te fit uit, dat komt dus wel overeen met hoe ik me voel.
Enfin, of er is iets aan de hand wat we vast wel kunnen oplossen, of het hoort nog gewoon bij de reactie op de IG en ik moet me voorlopig maar even extra in acht nemen. Nihil nove sub sole.
Eerst morgenvroeg naar het UWV voor een gesprek met de arbeidsdeskundige. Twee weken geleden ben ik bij de keuringsarts geweest; ik meende dat mijn arbeidsongeschiktheidspercentage (nu 86%) wel aangepast kon worden omdat ik inmiddels meer uren werk dan in 2008, toen ik voor 't eerst ben gekeurd. De schrik zat erin bij de arts want het komt vrijwel nooit voor dat iemand vraagt om een herkeuring in de verwachting dat het percentage kan worden verlaagd!
Haar oordeel was echter dat het percentage niet wordt aangepast omdat mijn klachten nauwelijks zijn veranderd en ik volgens hun algemene inschatting niet tot meer en/of ander werk in staat ben.
Het gesprek morgen zal dit naar alle waarschijnlijkheid bevestigen. Inmiddels heb ik er ook vrede mee, het geeft rust en tevens helderheid voor mijn financiële situatie.
Omdat ik op m'n vrije woensdag heb gewerkt ipv vrijdag heb ik morgen alle tijd voor de medische bezoeken.
Allerleukst: tussen UWV en huisarts door heb ik tijd om een groot kado kopen voor mijn nicht die drie is geworden en haar eigen naam al kan lezen - helemaal als het op het kado geschreven staat denk ik!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten