Het bezoek aan de arbeidsdeskundige op vrijdag leverde geen nieuwe inzichten op - en dus ook geen andere percentages. Het huidige percentage arbeidsongeschiktheid blijft staan totdat ik een aanvraag voor een nieuwe keuring doe of het UWV mij om wat voor reden dan ook daarvoor oproept.
's Middags heb ik een rondje ziekenhuis gedaan: bloed prikken en een hartfilmpje en thoraxfoto laten maken. Dinsdag uitslag.
Alles ging redelijk snel, binnen anderhalf uur stond ik weer buiten. Wel uitgeput - het wachten en omkleden en heen en weer lopen tussen de afdelingen viel me zwaar, conditioneel ben ik ook helemaal niet top. Ben ik eigenlijk helemaal niets! Daar is dus werk aan de winkel.
Zaterdag bleek dat mijn tiscali-emailadres niet meer bestond. Omdat ik een ADSL-aanvraag bij Telfort heb wagen te annuleren (begin februari) hebben ze zelfstandig bedacht dat mijn eeuwenoude tiscali-adres (dat gehost wordt door Telfort) dan ook maar moet ophouden te bestaan. Er werd volmondig toegegeven dat er door hen een fout is gemaakt en even enthousiast (om het woord 'ongevoelig' of misschien wel 'onbeschoft' te vermijden) werd medegedeeld dat men er niets meer aan kon doen.
Na veel soebatten en vragen om managers en proberen redelijk te blijven moest ik toch echt naar de kapper (ook bij een crisis moet je prioriteiten blijven stellen) en hebben we het gesprek beëindigd.
's Middags ben ik uren bezig geweest alle registraties en inschrijvingen die ik in 10 jaar op dat adres had verzameld om te zetten naar mijn nieuwe emailadres - en ik ben nog maar op de helft.
Zondag was ik total loss. Ik ben toch naar mijn jarige nichtje geweest en heb genoten van het weerzien met familie en cake met slagroom en versierdingetjes.
Op de terugweg nam ik de verkeerde afslag - op een weg die ik al jaren rijd. Mijn oriëntatie was even helemaal weg. Dat wijt ik maar aan de fysieke uitputting. Hierdoor kwam zus wel net dat minuutje tekort waarmee ze de trein had kunnen halen. Die was dus pas om half tien in Groningen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten