Om half drie vanmiddag belde de verpleegkundige aan en om half vier begon de IG door te lopen. Inmiddels gaat het met 300 ml per uur de lijn door, nog een uurtje en dan ben ik er voor vandaag alweer vanaf.
Het prikken ging niet geweldig, na een paar pogingen bleken de aderen in mijn linkerarm echt niet mee te gaan werken. Nu zit de naald in mijn rechterarm waardoor het afkoppelen straks vast een beetje ingewikkeld wordt - ik ben met links nu eenmaal niet zo handig. Tja, iedere dag een nieuwe uitdaging.
Voel ik me al beter? Nou nee, eerder slechter, dat komt door het geprik en al dat lichaamsvreemde spul dat nu door m'n aderen loopt. De medicatie heeft pas na ongeveer een week effect en tot die tijd doe ik rustig aan. Lastig hoor, als je iets moet doen waar je niet zo goed in bent. Of hangt dat ook af van je mindset?!
Hmm, tijdens het schrijven van deze blog ging de infuuspomp piepen. Een hard, irritant geluid, met de melding: occlussie, dat betekent dat er lucht in de lijn zit. Inmiddels ben ik al zo handig - al zeg ik het zelf - dat ik de lijn uit de pomp kan halen, er als een volleerd professional tegenaan kan tikken en het een beetje rond kan draaien en de boel weer kan aansluiten. En hij deed 't!
Daarna ging het ding weer af en bleek de IG al te zijn doorgelopen. Nu heb ik zelf de ene slang afgesloten en de andere slang, die met de zoutoplossing, aangezet. En weer allerlei luchtbellen verwijderd. Tja, al die medische praat, dit ter illustratie dat er altijd nieuwe werelden zijn die voor je open kunnen gaan. Of je het nu wilt of niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten