Aan de lijn

Het wordt bijna routine. Eigenlijk ís het al routine.
Het gaat een tijdje niet goed, ik verhoog de dosis prednison, het gaat nog steeds niet goed, ik probeer nog gezonder te doen en kalmer aan te doen en uiteindelijk gaat het nog steeds niet goed dus ik ga naar de huisarts en die belt de neuroloog en die schrijft een kuur Immunoglobuline voor. Dit gebeurde vrijdagmiddag ook.

Immunoglobuline is een deel van het menselijk plasma, het is een eiwit dat wordt gewonnen uit donorbloed. Het wordt gebruikt om nieuwe neurologische klachten te voorkomen en toename van klachten tegen te gaan. Het wordt toegediend via een infuus.
Dinsdag krijg ik de eerste gift, zaterdag de laatste, dus vijf dagen achter elkaar. Dit keer thuis ipv in het ziekenhuis, omdat ik al eerder thuis een infuus heb gehad.
De verpleegkundige van de bloedbank-thuisservice komt me iedere ochtend aansluiten op het infuus en als alles zonder problemen is doorgelopen mag ik mezelf loskoppelen.

Maandag ga ik nog werken en vanaf dinsdag zit ik dus thuis - aan de lijn. Het duurt drie tot vier uur voordat het is doorgelopen. Ik heb een infuuspaal op wielen thuis en schuifel daarmee beneden een beetje rond tussen Senseo, laptop en bank-met-krant.

Ik ga nog naar de bibliotheek om nieuwe boeken te halen en heb de krant te lezen en weet ook nog wel wat klusjes te doen als cv bijwerken, cursusmateriaal bestuderen, belastingaangifte doen, carriereplannen maken - toch weet ik ook dat alle afleiding welkom is!

Ik ga volgende week deze blog eens netjes indelen en van historie voorzien - of misschien ook wel een hele nieuwe site maken.
Alle input/commentaar/opmerkingen/grappige mails is/zijn welkom. Nee, dit is geen hint, maar een echte heuse oprechte vraag om afleiding.