Grillig licht

Als je zo dicht bij de Nederrijn woont ga je natuurlijk in de uiterwaarden wandelen als het water hoog staat. Dus dat hebben we vorige week gedaan. Omdat er af en toe een pad onder water stond hebben we wat alternatieve routes moeten nemen, waardoor we uiteindelijk zo'n anderhalf uur gelopen hebben.

Veel, heel veel ganzen, nog meer water, snijdende wind, woeste luchten, modder in alle kleuren en totale ontspanning vielen ons ten deel. En dat op nog geen 500 meter van huis!
Daarna is het nog prettiger thuiskomen om de modderspatten van je winterjas te poetsen en warme chocolademelk te drinken. Helaas had ik dat laatste niet in huis maar de door mijn moeder gemaakte monchou-taart was een prima alternatief.
De laatste dagen geniet ik nog meer van m'n huis; mijn gezondheid is minder en de klachten werden zo erg dat ik niet meer kan werken. Omdat ik net met mijn nieuwe baan ben begonnen baal ik daar ontzettend van. Ook andere prachtige dingen die gepland stonden heb ik moeten afzeggen.

Het is niet eens zozeer de MG die opspeelt, alhoewel dat er natuurlijk wel mee te maken heeft. Mijn bloedbeeld is niet goed en daardoor heb ik allerlei andere klachten. De minste is nog wel bloedarmoede, en in overleg met de huisarts proberen we andere dingen uit te sluiten.
Wellicht moet ik ook weer eens naar mijn medicatie kijken, morgen heb ik een telefonisch consult met mijn neuroloog om dat te bespreken. Ik voel me ziek en gefrustreerd, en probeer de moed er in te houden door extra veel en extra goed te eten om de verloren kilo's er weer bij te krijgen. Ook krijg ik morgen weer mijn reguliere infuus, dat werkt meestal ook na een dag of twee.

Deze week is er ook van alles met betrekking tot mijn studie gebeurd. Na mijn goede gesprek bij het AOG in december was de start van mijn studie nog maar afhankelijk van twee dingen: 1) betaalt mijn werkgever de factuur en 2) word ik toegelaten.
Dat laatste leek geen probleem; bij ieder telefonisch contact (vanaf 2009) en bij de open dag die ik heb bezocht in december vorig jaar is mij verzekerd dat ik vast zou worden aangenomen. Ik heb immers een propeadeuse met een ruim aantal studiepunten en werkervaring op het gewenste niveau.
Het tweede was lastiger - zoals ik tot vervelens toe (sorry) heb omschreven in eerdere bijdragen. Bijzonder groot was dan ook mijn vreugde (en klein de schrik) toen ik maandag hoorde dat de factuur betaald was. Yes! Ik ga toch echt heus serieus studeren!

Omdat ik nog wat lamlendig was heb ik mijn enthousiasme nog niet echt de ruimte gegeven maar ik zat al wel plannen te maken; andere uren werken, nog maar één krant lezen, m'n studeerkamer afmaken etc.

Dinsdag echter werd ik gebeld met het bericht dat de toelatingscommissie van de RUG (Universiteit Groningen) mij heeft afgewezen. Toch onvoldoende studiepunten behaald. Tenminste, dat dacht de mevrouw van het AOG. Ik hoop snel een brief met argumentatie te krijgen, welicht dat ik dan nog met hen in gesprek kan.

Wat een domper, en ook wel wat een frustratie, als ik dat eerder had geweten dan had ik al lang andere plannen kunnen maken. En had ik al een andere studie bijna af kunnen hebben. Ik voel me er erg vervelend onder, en heb getwijfeld of het wellicht alleen aan mijn eigen perceptie heeft gelegen dat ik zo zeker was van die acceptatie. Dat is het echter niet alleen geweest. Niet voor niets hebben ze de factuur al verstuurd (op mijn verzoek, maar toch) voordat het advies over mijn acceptatie er was.
Nu ja, eerst die brief maar eens afwachten. En opknappen; morgen een infuus, dat is alvast een begin. Grappen en Wordfeudwoordjes en alle andere vormen van afleiding zijn welkom.