A small step for mankind maar a huge step for me hihi: zaterdag, de laatste dag dat ik 39 was, heb ik gaatjes in m'n oren laten prikken. En er uiteraard een snoezig belletje in laten zetten. Dat helaas wel zes weken moet blijven zitten, maar daarna kan ik alle registers open trekken!
Het was een prima begin van een verjaardagsweekend. Na de onherstelbare verminking (om nog even dramatisch te doen) hebben Annet en ik heerlijk koffie met taart genoten op een terras in zeer gezellig Arnhem. De gaatjes-laten-prikken-actie was een ontzettend gaaf kado van Annet, die ook foto's van de gebeurtenis heeft gemaakt (volgen later).
Zondag, mijn verjaardag, was het gezellig, druk en ook nog 's erg lekker weer. Ik heb veel en prachtige kado's gekregen en we hebben heerlijk in het park gewandeld.
En verandert er nu echt zo veel als je 40 bent? Nou nee, ik voel me net zoals gisteren en hoop me morgen ook net zo te voelen.
Overigens is dat niet helemaaaaal waar, ik voel me eigenlijk iets béter dan gisteren. En hoop dat morgen opnieuw te ervaren.
Na een slechte winter lijkt het nu structureel wat beter te gaan - al wel een week of vier! Okay, dat is nog niet echt structureel maar wel al langer dan ik me kan herinneren, ik blijf natuurlijk positief.
De volgende actie is dan weer het verlagen van de dosering prednison: zaterdag ga ik van 25 naar 20 mg. Hopelijk nemen de bijwerkingen dan ook weer een beetje af.
Ook ben ik onlangs bij een natuurgeneeskundig arts geweest, die me een paar leefregels heeft voorgesteld die ik voorlopig drie weken ga volgen. Zo ga ik een tijdje geen vlees meer eten, wat meer van bepaalde groenten en fruit gebruiken en meer dingen doen en laten.
Hierdoor ondersteun ik m'n immuunsysteem (dat is tenminste de bedoeling) en wordt de opname van sommige voedingsstoffen makkelijker. Eens kijken of ik me er beter door ga voelen! 11 mei ga ik er opnieuw naar toe.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten